Valencia als stad, maar ook de locatie waar Valencia werd gesticht heeft er een zeer bewogen geschiedenis opzitten. Het begon allemaal in 138 voor Christus toen op de plaats van een Iberisch dorp door de Grieken Valencia werd gesticht. Het waren de Visigoten en Moren die de stad de eerste 1000 jaar hebben bewoond en opnieuw verlaten. Het was een turbulente tijd voor de stad waarbij ook de welvaart grote pieken en dalen kende.
Toen El Cid Valencia voor het eerst echt veroverde werden de negen moskeeën die er stonden omgevormd tot kerken. Er werd een Franse bisschop aan het hoofd geplaatst en men ging er van uit dat het vanaf dat ogenblik een stuk beter zou gaan met de stad en zijn inwoners.
Niets was echter minder waar, want Alfonso kon niet verhinderen dat de stad opnieuw in handen viel van de Moorse dynastie. De Christenen besloten het daar echter niet bij te laten. Er werden plannen gesmeed om de stad te verlaten, maar het kon in geen geval gebeuren dat de Moren met die eer zouden kunnen gaan lopen. Vlak voor de stad door de Christenen werd verlaten werd ze dan ook in brand gestoken.
Het hoeft niet gezegd dat de schade aan de stad groot was en dat het heel wat tijd en moeite kostte om ze opnieuw op te bouwen. Dat werd echter in sneltempo voltrokken want het was duidelijk dat er nieuwe veroveringen zouden ondernomen worden. Alles werd in het werk gezet om een nieuwe verovering tegen te gaan en dat lukte aardig. Jacob de Veroveraar was uiteindelijk de man die na een volledige eeuw de stad in 1238 terug kon veroveren. De Christelijke godsdienst deed opnieuw zijn intrede en onder koning Jacob 1 werd het Valenciaanse koninkrijk gevormd.
De daarop volgende eeuwen was Valencia één van de belangrijkste steden van de regio. De inwoners van de stad waren tevreden, de handel bloeide open en de stad leek dan ook een mooie toekomst tegemoet te gaan. Helaas kwam daar al snel verandering in. Toen de ontdekkingsreiziger Christoffel Colombus Amerika ontdekte trokken de kooplieden weg. De stad raakte vervolgens in verval en er was geen hoop meer op beterschap. Het duurde tot de 17de eeuw alvorens de stad opnieuw een stukje welvarender werd.
Dit was vooral te danken aan de zijde-industrie en de groei die het had meegemaakt en nog zou meemaken. De welvaart ging de stad echter naar het hoofd stijgen wat er voor zorgde dat Valencia tijdens de burgeroorlog zelfs even tijdelijk de hoofdstad van Spanje werd. Het spreekt vanzelf dat Franco het daar niet bij liet en wat zou volgen liet zich raden. De toevoer tot de stad werd volledig geblokkeerd en Franco’s troepen belegerden de stad zowat de klok rond.
Na de Spaanse burgeroorlog en natuurlijk ook de Tweede Wereldoorlog keerde de rust terug in de stad. Al snel volgde echter een nieuwe ramp. Deze keer was het geen oorlog die de stad het leven zuur maakte, maar wel een natuurramp. Een grote overstroming zorgde er voor dat het water in de stad wel 2 meter hoog kwam te staan. Het volgende keerpunt in de geschiedenis van Spanje en ook in die van Valencia was de dood van Franco in 1975. Met zijn dood kwam meteen ook een einde aan één van de laatste dictaturen van West-Europa. Wat volgde liet zich raden. De democratie werd al snel hersteld en voor het eerst werd een federalisering ingevoerd. Het duurde wel nog tot 1982 alvorens de provincie Valencia haar autonoom statuut verkreeg.
Een grote eer viel te beurt aan Valencia toen het in 2003 als eerste Europese stad ooit geselecteerd werd om de America’s Cup zeilwedstrijd te organiseren. Het grote evenement vond uiteindelijk plaats in 2007 en verliep zoals gepland. De stad heeft zich de voorbije jaren uitgebreid en klaargemaakt voor de toekomst zodat het ook de komende jaren kans maakt op het organiseren van grote en belangrijke evenementen. Ook op toeristisch vlak is Valencia in ieder geval klaar voor de toekomst met een betere toeristische infrastructuur dan ooit tevoren.